الهی با تو آن عهدی که راندم
به حمد الله به سرمنزل رساندم
هر آن درّی که در گنجینه ام بود
یکایک بر سر راهت فشاندم
الهی اکبر از تو اصغر از تو
به خون آغشتگانم یکسر از تو
ابیعبدالله با تمام وجود خودش را تقدیم میکند. هر چه دارد و ندارد تقدیم حضرت دوست میکند و یک لحظه ندیدند که حضرت ابیعبدالله در اعتقادش شکی ایجاد شود لذا پاداش یک چنین نفس مطمئنهای چیست؟ «يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ».
خداوند تبارک و تعالی با رجز و افتخار از او یاد میکند. با جانم و عزیزم از او یاد میکند. ای نفسی که مطمئن بودی به قضا و قدر الهی. برگرد به سمت خدای خودت در این دنیا قدر تو را ندانستند در حالی که راضی هستی از خدا و هم خدا تو را راضی میکند.
هم تو راضی هستی به این بلایی که سرت آمد بخاطر خدا.
چون حضرت ابیعبدالله با این حرکتی انجام داد باعث شد در طول تاریخ مسیر حق و حقطلبی روشن شود. راضی بود، حق مطلب را ادا کرد. تو دیگر از زمره بندگان خاص من هستی. امام حسین بنده خاص خداست و در بهشت مخصوص خدا جایگاه دارد. لذا ما باید متوسل شویم از او بپرسیم به ما راه را نشان دهد. از او بخواهیم، حاجتروا میشویم. سعی کنیم حاجتهای بزرگ و کوچک خودمان را با ابیعبدالله مطرح کنیم و یاد مظلومیت او بیفتیم.
هنوز تشنه بگرید چو آب مینوشد
هنوز وقتی که انسان نگاه به آب سرد و خنک میکند در گرما با خودش میگوید چرا از امام حسین منع شد؟ چرا آن ظلمها و ستمها به سر ایشان رفت. چرا حرمت او را نگه نداشتند چرا زن و فرزندان او را اینگونه اسیر کردند.
فیلمبردار: محمد محمدعلیپور
تهیه و تدوین: گروه چندرسانهای ایکنا خوزستان